προσεμβριμώμαι

-άομαι, Α

οργίζομαι ή απειλώ επιπροσθέτως («πλούσιος ἠδίκησε, καὶ αὐτὸς προσενεβριμήσατο» — ο πλούσιος έκανε το αδίκημα και ο ίδιος έμπηξε τις φωνές για να βγει αποπάνω, ΠΔ).

[ΕΤΥΜΟΛ. < προσ-* + ἐμβριμῶμαι «δυσανασχετώ, γογγύζω, επιπλήττω, ορμώ εναντίον κάποιου»].